Geen titel.

Het is een cadeau dat ik altijd in mezelf nergens mag zijn. Dat ik me gewonnen & verloren voel onderweg van mij tot mij.

Caro Van Braeckel
 

Verhit

Bevroren dromen,
bewaren nietig,
het onderhuids verlangen.
Waarin we onbewoond smelten.
In de wangen van ons kussen.

 

Caro Van Braeckel

 

Kater

Ongeboren dromen sneuvelen
waar verhalen verdwalen
in een dronken verzameling
van symptomen.

Caro Van Braeckel

 

 

Amen

Aan het altaar van de liefde, zijn wij allemaal vondelingen.

 

Caro Van Braeckel

 

Onherroepelijk

Van je houden zal ik altijd blijven doen,
met of zonder kleren.

Caro Van Braeckel

 

Adem

Je gaat met mij aan de haal
alsof het niets is,
terwijl je alles met me doet,
waar ik niet meer toe in staat ben.

In een liefde die al lang buiten adem is.

 

Caro Van Braeckel

Painting by Paul Chabas

Verstild

Het menselijk lichaam,
een spraakorgaan
in de verklanking van de stilte.

Caro Van Braeckel

 

Isaac Israel met ‘In het danshuis’ – 1893

Slapeloze rimpels

Voor ik het weet,
slapen mijn dromen met open ogen.
Waak ik over de tijd
die me nog vreemd is.
Alsof het onbestaande
me al een eeuwigheid verlaten heeft.
Zo woekert de nacht.
In slapeloze rimpels.
In verre vreugden.
Een herwonnen lach
om verloren droefheid.
En een onuitgesproken vaarwel.

Caro Van Braeckel

Foto: René Groebli

Slapeloos

Soms heb ik niets te zeggen.
Volg ik zwijgzaam mijn dagvaarding.
Tot je me naar bed brengt.
Waar ik me voortdurend schuldig maak,
aan jou.

 

Caro Van Braeckel

 

Het jeukt

 

Kruisig me met je nagels & kop
tot ik stollend bloed van zin.
En wild van zinnen je de mond snoer
met mijn tong in jouw openheid.
Jouw poort, die dan mijn ingang is,
zal zich in het hol van de nacht ontbloten
tot we in elkaar zwellen.
En onze hartslag voelen kloppen
van dieper naar diep.

 

Caro Van Braeckel