De ontroostbaarheid in mijn gelaat is zo rood van schaamte,
dat ik nergens vind wie mij de tranen uit mijn ogen kan kussen, buiten ikzelf.
Maar probeer maar eens je eigen ogen te kussen?
Zelfs mijn tong is er niet voor gemaakt,
al kan die zich wel reiken tot een ander.

21 mei ’14

Caro Van Braeckel